De wolven en de herdershond: een boeiende combinatie. Wolven zijn in onze streken aan een flinke opmars bezig, en maar goed ook. Er is dus steeds meer nood aan begeleidende maatregelen, zoals speciaal hekwerk … en de herdershond.
De wolven in de Abruzzen
Enkele jaren geleden keek ik naar een reportage van een natuurzender over de wolven in de Abruzzen. Je zag een nietsvermoedende wagen passeren langs een weg, terwijl er zich in de weilanden rondom een jachttafereel afspeelde. De chauffeur was zich van geen kwaad bewust, terwijl hij rustig voortbolde in de richting van zijn garage. Een roedel wolven was volop op jacht. Hun prooi stond ten dode opgeschreven.
In de verte klonk geblaf vanuit een pikzwarte omgeving. Door middel van warmtecamera’s kon je perfect volgen wat er gebeurde, maar voor de mensen in de omgeving was het één groot mysterie. Twee herdershonden liepen in de richting van de wolven, en met gevaar voor eigen leven verjoegen ze hen. Het gevaar voor de prooi was geweken. En niemand van de mensen die sliepen in hun huizen had enig idee van wat er zich had afgespeeld die avond.
(Even deed die reportage me terugdenken aan de tijd waarin “Rakker”, de hond van mijn grootvader, nog in mijn leven was. Inmiddels bijna veertig jaar geleden. Rakker was een grote Duitse herder, maar een heel aimabel en fijn dier. Het gedrag van de herdershonden die ik in de reportage zag, leek in niets op dat van Rakker. En toch kan ik het me levendig voorstellen wat zijn capaciteiten in andere omstandigheden zouden geweest zijn.)
De wolven in Vlaanderen
In Vlaanderen is de wolf ook aan een opmars bezig. Al geruime tijd zelfs. Die opmars stoot op hevig protest van boeren en particulieren. Die vrezen dat ze, ondanks speciale (gesubsidieerde) omheiningen en getrainde honden, hun vee en paarden niet kunnen beschermen.
Sinistere individuen zorgen er soms voor dat de wolven verdelgd worden. Met vergif. Of de dieren sneuvelen in het drukke verkeer. Het lijkt een ongelijke strijd. Terwijl het misschien eenvoudigweg mogelijk is om, net zoals vroeger, te leren samenleven met de toppredatoren uit onze streken. Ook de lynx is wat dat betreft aan een opmars bezig. Allemaal dankzij mooie inspanningen van heel wat betrokkenen.
De wolven en de herdershond: leiderschap
Zit er in dit verhaal ook een les over leiderschap? Jazeker. Méér dan één zelfs.
De beschermende reflex van de herdershonden of de antiwolvenlobby, de droom van de wolvenliefhebbers om weer wolven te hebben in onze contreien, die droom die na jaren ijveren stilaan werkelijkheid wordt, de wetenschappers die het onderzoek voeren naar de herkomst van alle wolven, de liefhebbers die geïnteresseerden rondleiden en wegwijs maken in het sporenonderzoek, de mensen die in de pers de bevolking van juiste informatie blijven voorzien … Het zijn allemaal vormen van leiderschap die ervoor zorgen dat het eigen doel steeds meer in zicht komt. Ook al is er sprake van tegenstrijdige waarden en principes tussen wolvenbeschermers en wolvenbestrijders.
Waar ik sta? Ik ben sowieso geen voorstander van dierenleed, dat is bekend. Laten we dus leren samenleven met de natuur, maar er alles aan doen omdat ook de benadeelden tegemoet worden gekomen. Of het nu met speciale hekwerken moet, of met het samengaan van de wolven en de herdershond laat ik over aan de betrokkenen en de experts. Alhoewel, herdershonden zijn absoluut een goede hulp om wolven op afstand te houden. Vraag dat maar aan de wolven in de Abruzzen. 🙂