De leopard seal is een onderschat roofdier. Waarom? Op zich doet dat beestje enkel maar wat het moet doen om te overleven. Maar is dat wel voor iedereen duidelijk?
De leopard seal op een prijsfoto
Elk jaar zijn er honderden fotowedstrijden. Heel interessant altijd zijn de foto’s van de natuur, gemaakt door fotografen van over de hele wereld. Een prijswinnende foto van een leopard seal met tegenover zijn opengesperde bek een in het water stilhangende pinguïn trok onlangs mijn aandacht:
Sea leopard - de prijzenwinnende foto
De foto bracht me ogenblikkelijk terug naar een herinnering aan een natuurdocumentaire van jaren geleden.
De leopard seal in een natuurdocumentaire die ik ooit zag
Natuurdocumentaires schetsen een beeld van de werkelijkheid dat de realiteit benadert, maar toch bevatten ze ook een narratief, een bepaalde kijk van de maker. (Ik zie veel gelijkenissen met mijn blogs. Die combineren ook een realiteit én een interpretatie daarvan, verhalend verteld.) De maker vertelt zijn verhaal, zijn interpretatie van wat hij “denkt te zien”. Lees bijvoorbeeld mijn blog over de wolven in de Abruzzen. Ook in die documentaire is de narratief duidelijk herkenbaar. Ik kijk heel regelmatig naar zulke reportages, als ontspanning onder andere.
De documentairemaker die de leopard seal filmde, nam beelden van pinguïns die onderdoken om vis te vangen of om zich te verplaatsen. Ze spartelden in het water en nietsvermoedend en altijd heel plots werden ze door een leopard seal gegrepen. Ze probeerden op een ijsschots te geraken, of aan land, maar heel wat pinguïns geraakten er niet en betaalden met hun leven. (Deze alinea bulkt van de narratieve elementen.)
een soort van Jaws
De documentaire was zo gemonteerd dat je keek vanuit het perspectief van de pinguïn. Onder het geheel was immers een spannende tune gemonteerd en de camera volgde de pinguïn die uit het niets werd gegrepen. Een beetje vergelijkbaar met Jaws in de gelijknamige films, de witte haai die plots opdook om nietsvermoedende toeristen te grijpen.
Althans: zo staat het me voor in mijn herinnering.
beelden op youtube
Op Youtube vond ik volgend filmpje. Het geeft je een idee, maar het is jammer genoeg niet de docu die ik indertijd zag.
Eigenlijk voegen we altijd narratieve elementen toe, aan elke waarneming. Soms lijkt een blog op het eerste gezicht eens luchtig. Maar schijn bedriegt.
Eens of helemaal niet? Houd je niet in en reageer hier!